Jako trenerka mam takie doświadczenia, że na szkoleniach międzykulturowych zderza się delikatna materia tematu z dużymi oczekiwaniami uczestników. Już na samym początku komunikują, że mają pilną potrzebę uzyskania jednoznacznych odpowiedzi, wskazówek i rad, czego nie robić, a co robić.
Z drugiej strony, jako trenerka wiem, że coś takiego jak uniwersalne wskazówki i rady w międzykulturowości nie istnieją. Bo niezależnie od kultury w jakiej przyszło nam żyć wspólnie, to jesteśmy bardzo różni. Bo wpływ na nasze zachowanie ma nie tylko kultura, ale również osobowość, doświadczenia lub kultura organizacyjna, w jakiej pracujemy.
Jasne dobrze jest znać ogólne tendencje, kierunki 
, bo zawsze jest lepiej wiedzieć niż nie wiedzieć, co dla kogoś może być ważne i jak się może zachować. Ale to, co jest sednem i o czym zawsze mówię na szkoleniach to nie szukanie łatwych i prostych
odpowiedzi tylko ćwiczenie w sobie postawy ciekawości: zbierania faktów, uważnego obserwowania, zadawania pytań i nie oceniania.
I tak sobie myślę, że te kompetencje są kluczowe nie tylko w międzykulturowości, ale i w życiu przecież. Mamy do czynienia z ludźmi i choćby byli z innych kultur to i tak nie ma jednej, uniwersalnej instrukcji ich „obsługi”. Mam nadzieję, że uczestnicy i uczestniczki 3, styczniowych grup, które miałam przyjemność szkolić, już to wiedzą. 
Aut. Aneta Liszka